• وبلاگ : بي وتن
  • يادداشت : آفت
  • نظرات : 0 خصوصي ، 12 عمومي
  • ساعت ویکتوریا

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     

    سلام.

    آفت بودنش علت و ايرادهايي داره. اما راه درمان رو درست نميدونم چيه؟! شايد فقط فاصله گرفتن از شتاب دنياي صنعتي و ديجيتال!

    اما علت... من آفت زده ام چون:

    من بايد بتونم تند و تند وبلاگ بخونم. بايد از آخرين نوشته هاي سايت ها و وبلاگ هاي برخط و مهم - که روز به روز زيادتر ميشوند- با خبر باشم تا منم شايد بتونم اين وسط كمي ماهي بگيرم!! مثلا لينک خبرو شير کنم تا دوستام بيان بخونن، ليست دوستام رو گنده تر کنم، يا توي فرند فيد واسه رفقا کلاس بذارم، برم توي فيس بوک عضو بشم و اونوقت هر کاري که انجام بدم پروفايلم آپديت ميشه و همه ميبينن و پروفايل دوستام رو هم ميبينم، برم توييتر! چون همه دارن و منم بايد يه دونه حتما داشت باشم و کلاس بذارم و بنويسم که واي چه کلاس خسته کننده اي الان دلم يه بستني گنده! ميخواد و غيره، جديد ترين مطلب يک پزشک رو البته با اجازه و لينک به نوشته توي وبلاگم بذارم و راجع بهش کلي افاضه و ذوق کنم، يه مقاله راجع به از بين بردن محدوديت رپيد شير يا يه چيزي تو همين مايه ها بنويسم و اونوقت معروف بشم، و ... و... يا مثلا راجع به دانشگاه هاي خارج يا دموکراسي و .. مطلب بنويسم و پز روشنفکري بدم و بگم پيف پيف ج.ا.ا (جمهوري اسلامي ايران) چقدر سيستم دانشگاهيش مزخرف و به هم ريخته است و يا برم تو بالاترين عضو بشم و لينک با محتواي مخالف دين بفرستم که امتياز بگيره و منم معروف بشم يا مثلا برم اي-ريپابليک حذب سياسي بزنم و عقده هايي که تو خونه دارم اونجا بتونم سر ملت خالي کنم و ... يا مثلا آمار بازديد وبلاگم رو بالا ببرم که بتونم توش تبليغ بگيرم يا انقدر توي کلوب هاي تهوع آور سايت کلوب به دخترا ستاره بدم و توي بحث هاي مسخره و دکتر بازي و خاله بازي آنلاين ! و ... شرکت کنم که تخليه عاطفي-هيجاني بشم!

    جامعه مريضه؟ نيست؟ يا شايد چون من زير نرمال جامعه شدم من ميشم مريض و جامعه سالم؟ من چكار ميتونم بكنم؟ وقتي ميري كلوب هاي علمي ميبيني داره خاك ميخوره، وقتي فضاي تنفس واسه نفس كشيدن مخالف تو بالاترين نيست اما اسمش ميشه دموكراسي و آزادي، وقتي همه در شتابي روز افزون فقط دارن مينويسن تا زودتر و بيشتر نوشته باشن و بي توجه به تو حتي نگاه هم نميكنن چون نويسنده نيستي و بلدنيستي چطور هر روز كامنت بدي و چطور همراهي شون كني،‏ وقتي سيل سرويس هاي جديد روانه بازار اينترنت ميشه و اگه تو مثل بقيه نري و عضو نشي از قافله عقب مي افتي در حالي كه حتي نميدوني فايده اين كارها و امتيازدادن ها و سيستم هاي مبتني بر تشويق چيه؟ چاره چيست؟ بايد همرنگ جماعت شد و به قول اريك فروم دچار ناراحتي هاي نوروتيك ؟

    پاسخ

    آقا يادداشت شما از نوشته ي ما كه پر بار تر شد :)